Trots op inheemse kennis

 

Thulisile, wat van die klein dorpie Kwaggafontein in Mpumalanga kom, het deur die jare verskeie beurse ontvang as gevolg van haar goeie werksetiek en akademiese prestasies.

 

Sy het al haar kwalifikasies by die NWU met onderskeiding behaal. Sy werk tans aan haar PhD (ook by die NWU) en fokus op kosmiese invloede op Ndebele-etnowiskunde.

 

“Dis tyd dat die mense van Afrika hul eie geskiedenis skryf en hulle eie stories vertel,” sê Thulisile.

 

“Ek wil in die veld van inheemse kennisstelsels bly om hierdie magdom inligting te bewaar, te beskerm en te bevorder.”

 

 

Die skoonheid van vorms

 

Kom ons kyk na die berekenings wat ’n kralewerker moet maak

om sekere vorms te skep.

 

Driehoeke

As ’n kralewerker ’n driehoek wil skep, moet sy eers besluit hoe wyd die basis moet wees, en dan die getal krale wat hierdie basis vorm in twee deel om die middelpunt te kry. Sy moet in gedagte hou hoeveel krale aan weerskante van die middelpunt is en dan elke keer een kraal by elke kant aftrek totdat sy by die bopunt van die driehoek uitkom.

 

Vierkante en reghoeke

Wanneer vierkante en reghoeke geskep moet word, is daar geen aftrekking en optelling van krale by betrokke nie – die kralewerker moet net die getal krale bereken wat nodig is om die sye van die vorms te vorm. Die kunstenaar kan dan moontlik ander vorms binne-in die vierkant of reghoek byvoeg.

 

Sigsagpatrone

Kunstenaars gebruik ook sigsagpatrone, wat in twee vorms aangetref word. Die eerste een is waar die twee bene met ’n hoek van sestig grade bymekaarkom voordat dit in ’n ander rigting voortgaan.

 

Die tweede tipe is wanneer die een been van ’n helling tot ’n sekere hoogte styg voordat dit by die ander been aansluit. Die resultaat is ’n skerp hoek van ongeveer vyf-en-veertig grade, met die ander been in ’n vertikale posisie.

 

Vir ’n sigsagpatroon om na die regterkant oor te hel, moet die kunstenaar deurlopend die getal krale aan die linkerkant vermeerder sodat elke lyn een meer kraal as die vorige lyn het.

 

Chevrons

Chevrons word normaalweg gevorm met hoeke van 45 grade weerskante van die linker- en regterkant.

Die belangrikste meting is die wydte van die eerste pilaar (die plat kant van die chevron), aangesien al die berekenings daarvan afhang.

 

Die kunstenaar tel die krale in die eerste ry tot waar sy wil hê die chevron moet wees. Nadat sy na die chevron se kleur oorgeskakel het, begin sy een kraal aftrek (van die plat kant van die chevron) om die pilaar na die linkerkant te laat oorhel, en omgekeerd.