Deon Meyer, een van Suid-Afrika se beste en mees gerespekteerde spanningsverhaalskrywers, het verlede jaar ’n Alumni-toekenning ontvang. Sy 11 boeke is reeds in 27 tale vertaal.WAs Deon Meyer in Klerksdorp kuier, ry hy verby die huis waarin hy grootgeword het en is sommer omgekrap as hy sien die nuwe eienaars het nuwe bome geplant.

 

“Die nostalgie wil mos hê alles moet nog lyk en voel soos destyds en dan is mens vies as dinge verander het,’’ gesels hy.

 

Deon, ʼn bekende spanningsverhaalskrywer, het pas sy jongste boek (met die werktitel "Koors”) voltooi en dié boek behoort teen Augustus op die rak te wees. Nou neem hy eers ’n blaaskans, maar glo dit of nie, ’n nuwe storie broei klaar in sy kop.

 

Ink in sy are

 

“Skryf is al wat ek kan doen; ek vermoed daar is drukkersink in my bloed,’’ spot Deon, ʼn alumnus van die voormalige Potchefstroomse Universiteit vir Christelike Hoër Onderwys (PU vir CHO en vandag die NWU se Potchefstroomkampus).

 

Sy loopbaan as skrywer het in ’n koerant se nuuskantoor begin. Hy was amper verlore vir die literêre wêreld, want hy wou eers onderwyser word. Hy het in 1978 aan die destydse PU vir CHO ingeskryf vir BA met Engels en aardrykskunde as hoofvakke. Geskiedenis het in sy tweedejaar aardrykskunde as hoofvak vervang.

 

Hy het aan Hoërskool Schoonspruit in Klerksdorp gematrikuleer. Daar het twee onderwysers, Ben Griesel en Valerie du Bruyn, ’n diep indruk op hom gelaat en hom geïnspireer om in hul voetspore te volg.

 

“Maar ek het saam met onder andere Theuns Eloff by ’n projek in die township betrokke geraak waar ons swart matrikulante in daardie onstuimige tye gehelp het om matriek te slaag. En in die proses het ek geweet onderwys is nie vir my nie.”

 

Gedigte en sêr

 

Deon het op universiteit al begin skryf. Hy en klasmaat Ralph Rabie – later bekend as Johannes Kerkorrel – het saam ’n Engelse poësietydskrif op kampus begin waarin albei gepubliseer het (“sy gedigte was veel beter as myne”).

 

Hy dink met nostalgie terug aan sy studentedae wat soms meer plig as plesier was. Hy het vir sy eie studies betaal en het Donderdag- en Vrydagaande, asook die hele Saterdag en Sondag in die Spur in Klerksdorp gewerk – eers as kelner, en later as braaier en bestuurder.

 

“Dit is dalk waarom die meeste van my lekkerder stories oor hierdie studentewerk handel. Ek was dikwels te moeg om in die week in die koshuis kattekwaad aan te vang,” lag hy.

 

Dit beteken egter nie dat daar nie tyd vir “onskuldige” studentepret was nie. Hy vertel van die keer toe ’n troon-stoel by die Elgro-hotel amper voete gekry het, van gang 2 in Hombré (“ek was te mooi vir Caput”) se glyende waterspele met sopnat badkamers en vloere en van laatnag-sêr by die dameskoshuise.

 

“Prof Gert van den Berg van geskiedenis was ’n verstommende goeie storieverteller, en natuurlik, prof Dap Louw van sielkunde, wie ek vandag nog konsulteer oor forensiese sielkunde.”Deon en sy tweedejaar-kamermaat, Reinhard Eubel, was saam in die lugmag se koor- en konsertgroep, Die Kanaries, en bekend vir hul serenades onder donker kamervensters.

 

Dosente se invloed

 

“En dan was daar die voorreg van uitmuntende dosente. Prof Annette Combrink het onwetend ’n baie groot invloed op my skrywersloopbaan gehad toe sy eendag sien ek lees die Amerikaanse misdaadskrywer, Ed McBain, se boeke en vir my sê sy geniet sy werk ook, en dat McBain literêre meriete het".

 

Sedertdien het baie water in die see geloop en het die NWU hom verlede jaar as een van sy uitstaande alumni vereer. Deon word as een van Suid-Afrika se beste en mees gerespekteerde misdaadskrywers beskou. Hy het in 2009 voltyds begin skryf en het reeds 11 romans en twee bundels kortverhale gepubliseer.

 

En aangesien die drukkersink deur sy are bruis, kan lesers uitsien na nog baie leesstof uit sy pen.