Wanneer mure gebou word, kom betrokkenheid tot stilstand
Hy sê konstruktiewe betrokkenheid vind nie plaas nie. "Formele en informele grense word elke dag deur uiteenlopende 'sekuriteitsinfrastrukture' soos fisiese grense, sekuriteitsmaatskappy-patrollies, alarmstelsels en verskillende formele en informele instellings (her)opgerig.
"Samelewingskeidings wat bygekom het, was die herrangskikking van die middelklas en die rykes ná apartheid. Die bevoorregte groep is nou selfs meer uiteenlopend as ooit. Die regering, wat 'n groot deel van 'n nuwe elite uitmaak, het hierdie kompleksiteite strategies bevorder deur groepe teen mekaar af te speel, terwyl hulle in die naam van sekuriteit uit maatskaplike verdeling voordeel getrek het," voeg hy by.
"Indien ons vrede as 'n proses verstaan, is misdaad in 'n groot mate die funksie van veral ongelykheid. As sodanig is die status quo, wat in die nadraai van Covid-19 meer Suid-Afrikaanse burgers van ekonomiese aktiwiteit uitgesluit het, toenemend broos. Die post-Covid-era – as dit moontlik is – of die 'nuwe normaal', gaan waarskynlik dieselfde probleme ervaar wat die pre-Covid-era lamgelê het, veral die ekonomiese ongelykheid en verskeie ander lae van marginaliteit," verduidelik dr Van Riet.
Hy sê die stelsel van politieke partye en die verskillende genooides (formele deelnemende demokratiese instellings) en gevormdes (minder formele ruimtes wat dikwels deur politieke partye gekaap is), het nie diegene wat in Suid-Afrika woon, se belange gedien nie.
"Dit lyk of die enigste haalbare oplossing – hoewel relatief onontgin – maatskaplike mobilisering deur die mense self is – oor die geskiedkundige grense van verdeling heen. In die lig daarvan dat Suid-Afrika nie uit slegs twee groepe bestaan nie, kan dinamiese alliansies rondom kwessies waar verskillende groepe die bekommernisse van ander in ag neem, die produktiefste vorm van politiek bied waardeur die nuwe normaal aangepak kan word."
|