Trouens, Caster het reeds haar appèl ingedien teen die kontroversiële besluit van die Hof Vir Arbitrasie In Sport (CAS), wat in Mei 2019 die testosteroonlimiet goedgekeur het wat deur die Internasionale Vereniging vir Atletiekfederasies (IAAF) beplan word.

 

Prof Tumi Mmusinyane, ’n medeprofessor by die Fakulteit Regte op die kampus in Mahikeng, sê die vraag kan gevra word waarom die IAAF en die Olimpiese Handves nie op vroulike atlete met verskille in seksuele ontwikkeling (DSD) van toepassing is nie.

 

 “Is hulle dit nie waardig om as gelyke mense dieselfde menseregte-beskerming as ander uitmuntende vroulike atlete te geniet nie?”Volgens Tumi is dit noodsaaklik om te erken dat vroulike atlete met DSD – soos Caster – steeds as vroulik beskou word en dieselfde beskerming behoort te geniet.

 

Hy wys daarop dat Artikel 1 van die Universele Verklaring van Menseregte ook sê alle mense word vry gebore en het gelyke waardigheid en regte. Hulle is met rede en ’n gewete toegerus en moet in ’n gees van broederskap teenoor mekaar optree.

 

Vernederend teenoor Caster

 

CAS het onlangs die diskriminerende IAAF-regulasies gehandhaaf wat oor vroulike atlete met DSD handel – ’n besluit wat die Suid-Afrikaanse regering betwis.

 

Prof Tumi Mmusinyane is ’n medeprofessor by die Fakulteit Regte op die kampus in Mahikeng.Tumi sê die implikasie is dat indien Caster weier om die medikasie te neem, sy toegelaat kan word om teen “manlike atlete” mee te ding.

 

“Die CAS-reëling het ’n internasionale onsekerheid veroorsaak, en as dit nie hanteer word nie, kan dit waarskynlik tot gevolg hê dat daar op diegene getrap word wat as DSD geklassifiseer word.

 

“Hulle kan ook onmenslik behandel word, terwyl hul waardigheid, gelykheid, menslikheid en privaatheid as vroue geskend word.”

 

Hy het afgesluit dat die Semenya-reëling deur CAS suiwer op grond van menseregte vir appèl vatbaar is, aangesien die DSD-regulasies diskriminerend van aard is omdat dit daarop gemik is om net vroulike atlete te beperk en nie ook manlike atlete nie.

 

Dit is belangrik om sulke reëlings te betwis, sê hy, só nie sou dit wat die Wêreld Mediese Vereniging (WMA) as abnormaal beskou – met ander woorde dat chemiese middels gebruik moet word om ’n atleet se hormonale samestelling te verander – daardeur “genormaliseer” word.

 

Die WMA het dokters gevra om nie die IAAF se regulasies na te kom nie, aangesien dit die internasionale kode vir mediese etiek sou skend.

 

Suid-Afrikaners wag in spanning op die uitkoms van Caster se appèl teen die IAAF se planne om die testosteroonvlakke van vroulike atlete te beperk.